"...chcę być w harmonii z tym, co minęło?...

To znaczy, że trafiam na korzenie własnego drzewa,

że zagłębiam się w jego tajemny wzrost,

który i mnie się udzielił i ze mnie ma swe ciało.

Czuję, że jestem w nim i ono we mnie.

Ciało ludzkie w historii umiera częściej niż drzewo, umiera wcześniej.
Trwa człowiek poza progiem śmierci w katakumbach i kryptach.
Trwa człowiek, który odszedł, w tych, co po nim przychodzą.
Trwa człowiek, który nadchodzi, w tych, co odeszli.
Trwa człowiek poza wszelkim odejściem i przyjściem
w sobie i w Tobie.

- Powracaj na każde miejsce, na którym umierał człowiek,

jeszcze bardziej na miejsce, na którym się rodził.

Przeszłość jest czasem narodzin, nie śmierci...."

                                                      Karol Wojtyła, 1966 Wigilia Wielkanocna